(فصلت)قرآن و تعالیم آن

واژه عبادت معنا عبودیت،اظهار کوچکی و فروتنی است و عبادت از عبودیت رساتر است؛زیرا عبادت غایت کوچکی و فروتنی است و کسی شایسته عبادت کردن نیست مگر خدای متعال که نهایت فضل و رحمت را به بندگانش عطا کرده است و آن بر دو قسم است:یکی عبادت تسخیری و اجباری(که همه مخلوقات،اعم از انسان و حیوان و جمادات دارند)و دیگری عبادت اختیاری( که مختص انسان است و در مقابل آن پاداش دارد) واژه عبادت معنا عبودیت،اظهار کوچکی و فروتنی است و عبادت از عبودیت رساتر است؛زیرا عبادت غایت کوچکی و فروتنی است و کسی شایسته عبادت کردن نیست مگر خدای متعال که نهایت فضل و رحمت را به بندگانش عطا کرده است و آن بر دو قسم است:یکی عبادت تسخیری و اجباری(که همه مخلوقات،اعم از انسان و حیوان و جمادات دارند)و دیگری عبادت اختیاری( که مختص انسان است و در مقابل آن پاداش دارد) ریشه عبد ریشه دو معنایی دارد:یکی به معنای نرمش و کوجک کردن خود و دیگری به معنای شدّت و صلابت مشتقات * عَبَدَ ـُ :پرستش کرد؛ بندگی کرد (ماضی ثلاثی مجرد) تکرار در قران،122 مرتبه. * عَبَّدَ : برده گرفت ؛ ذلیل کرد (ماضی باب تفعیل). تکرار در قران،1 مرتبه.(سوره شعراء آیه,معنی واژه عبودیت ...ادامه مطلب